پژوهشگر گرامی،شما با عنوان بررسی اخلاق و تربیت و انسان شناسی و ارزشهاي اخلاقي و بررسی برتري نظام اخلاقي اسلام و الگو برداري وارد وب سایت شده اید برای دریافت فایل می توانید به ادامه مطلب بروید.
بررسی اخلاق و تربیت و انسان شناسی و ارزشهاي اخلاقي و بررسی برتري نظام اخلاقي اسلام و الگو برداري|30014758|iq

⚡دانلود

از آن و 52

تعريف اخلاق

اخلاق در لغت بمعني خويها و خصلتها و سرشت ها مي باشدكه جمع خلق است و در اصطلاح ، فني است كه بحث از ملكات انسان مي كند كه متعلق به قواي نباتي و حيواني و انساني انسان مي باشد و هم چنين كار اين فن تميز دادن فضائل آن ملكات از رزائلش

مي باشد تا انسان بواسطه آراستن خود به فضائل و خالي كردن خود از رزائل كمال وجودي يابد .

اخلاق :

« بِمَعني نَفْس الاَفعالِ الَّتي تَسْتَحِقُ المَدْحِ اَوِ لذَّمَّ »

اخلاق به افعالي گفته مي شود كه سزاوار ستايش يا نكوهش باشند .

معمولاً در مورد اخلاق گفته مي شود كه ( عبارت است از علم زيستن يا علم چگونه زيستن ) ولي آنچه مربوط به اخلاق است تنها اين نيست كه ( چگونه بايد زيست ) بلكه اين است كه ( براي اينكه با ارزش و مقدس و متعالي زيست كرده باشيم چگونه بايد زيست ) . البته ناگفته ماند كه يك چيز را در تمام اين تعريفات بايد بعنوان اصل موضوع اتخاذ كرد و آن آزادي و مختار بودن است ، يعني اخلاق رسيدن به كمال انساني از راه انجام دادن كارهاي نيك و از بين بردن كارهاي زشت است .

اختياراً بايد گفت : چيزي كه كار را اخلاقي يا غير اخلاقي مي كند اراده و اختيار است و لذا موجوداتي كه از راه اراده و اختيار بي بهره اند خارج از اين بحث اند و براي همين هيچ گاه نمي گويند : فلان حيوان كار خلاف اخلاق مرتكب شد و يا فلان حيوان كار اخلاقي انجام داد .

موضوع علم اخلاق

موضوع علم اخلاق همانطوري كه از تعريفش پيداست شكوفا نمودن خصائص نيك انسان و از بين بردن خصائص پست انساني است ، بنابراين موضوع علم اخلاق انسان را از حيث رفتار و كردار و گفتار مي باشد .

هدف و غايت علم اخلاق

هدف علم اخلاق را از موضوعش مي توان يافت ، بدينگونه كه وقتي موضوعش شكوفا نمودن خصائص خوب انساني و مضمحل نمودن صفات رذبله او باشد نتيجه اين كار بوجود آوردن يك مدينه فاضله بوسيله انسانهاي خود ساخته خواهد بود ، زيرا تمام زشتي ها از ناحيه بودن صفات حيواني و نبودن صفات انساني بوجود مي آيند و وقتي موضوع علم اخلاق ( كه نابود كردن صفات رذيله و شكوفا كردن صفات حسنه باشد ) محقق شود ، ديگر جائي براي زشتي ها كه افراد بسياري مانند دزدي ، تجاوز ، خيانت ، دروغ و غيبت و رشوه و غيره باشد ، نخواهد ماند ، در نتيجه انسان از حيوانيت محض بيرون آمده و به سوي الهي شدن پيش خواهد رفت و در نتيجه الهي خواهد شد، پس غايت اخلاق ، الهي شدن انسان است و به همين معني اشاره دارد . روايتي كه

مي فرمايد :

« تَخلَقوا بالاخلاقِ الله » « خودتان را به خويهاي الهي رئوف آراسته كنيد »

بنابراين انسان در زندگي بايد سعيش بر اين باشد كه خود را به صفات خدائي متصف كند، همانطوريكه خداوند سبحان رئوف است ، او هم رئوف است ، همانطوري كه خداوند سبحان رحيم است ، او هم رحيم باشد ، همانطوريكه خداوند سبحان جبار است او هم به موقعش جبار باشد كه :

« محمد رسول الله وَ الَذينَ مَعَهُ اشِدّاءُ عليَ الْكفارِ اُمحاؤُ بَيْنَهُمْ »

يعني : « محمد (ص) فرستاده خداست و كساني كه با او هستند و پيرو او هستند سخت گيران بر دشمن اند و مهربان بر خودشان »[1].

برداشت نادرست از علم اخلاق

از اين جا نيز مي توان به نادرستي يك تصور شايع در مورد علم اخلاقي پي برد . بدين منظور كه عده اي علم اخلاق را نه به سان علمي كه قابل تعليم و تعلم است ، بلكه به صورت مشتي مواعظ و نصايحي مي شناسند كه تنها از راه ايجاد ( حال‌) مي توان آنها را در متعلم تثبيت كرد . چنين برداشت نادرستي در ميان كساني شيوع دارد كه به ماهيت اين علم و نقش حياتي ان از لحاظ ايجاد بينش صحيح اخلاقي و تعليم راه و رسم خودسازي جاهل اند .

توضيح اينكه هر گونه تحول اخلاقي در انسان مسبوق به علم و آگاهي است . اگر چه علم وآگاهي به تنهايي و به خودي خود منتهي با سازندگي اخلاقي نمي شود ؛ اما براي هر نوع تعليم و تربيت اصولي در زمينه اخلاقي يك عضو لازم و ضروري است ، زيرا در مراحل گوناگون تربيت ، نكات حساس و ظرائف فراواني پيش مي آيد كه تا شخص از بينش صحيح و معلومات كافي در آن زمينه برخورداز نباشد ، و به تعبير ديگر ، حريم حق وباطل را در تمامي اين زمينه ها به خوبي نشناسد ، قادر به تربيت صحيح خويشن نمي شود . بنابراين هدف علم اخلاق ايجاد احساس هاي روحي مطبوع ولي زود گذر در متعلمين نيست و نه اكتفا كردن به آن شرط عقل است .

اين قبيل احساسها به همان اندازه كه سهل الوصولند ، سهل الانهدام نيز هستند و هرگز

نمي توان بنيان تربيت اخلاقي را بر اين گونه حالات و احساسها كه در زمان تعليم پيش

مي آيند ، استوار كرد .

سازندگي روحي و معنوي انسان قبل از همه محتاج پيدايش بصيرت و معرفت است . تحول و انقلاب دروني كه متكي بر علم و معرفت نباشد ، پشتوانه قابل اعتمادي ندارد .

جزییات بیشتر📜